Farklı renk kombinasyonlarında iç içe geçmiş kareler, canlı renklerde diyagonal şeritler veya beyaz üzerine siyahtan oluşan sürekli küçülen bir ızgara.
Bu ve benzeri temsili olmayan çalışmaların şemsiye teriminin "Somut Sanat" olması ilk başta oldukça kafa karıştırıcıdır: somut hiçbir şey tasvir edilmediği halde sanat neden somuttur? Geçmişi 1924'te Theo van Doesburg'a kadar uzanan bu terim artık neredeyse tam 100 yaşında, ancak Malevich'in siyah karesinden bu yana gelişen bu sanat tarihinin fikirleri bugün hala sanat üzerinde - ve günlük hayatlarımız üzerinde - güçlü bir etkiye sahip.
Peki Somut Sanat'ın somut olan yanı nedir? Gördüğünüz şey, oldukça somut, yorumsuz: renk, biçim, çizgi, malzeme ve mekân. Çalışmalar genellikle bu unsurları ele almak için kendi koyduğu kuralları takip etmeye odaklanır; bilim, kesin kavrama ve tanımlanmış bir sistem içindeki varyasyonların araştırılmasıyla ilgilidir. Ritim, algı ve yapı ile ilgilidir.
İster gerçekçi ister soyut olsun, temsili nesneler yaratma zorunluluğundan kurtulmak, hem sanatçılar hem de izleyiciler için büyük bir özgürlük sunuyor. Bu parametrelerle oynama ve deneme özgürlüğü. Algılama ve konsantrasyonla karşılaştırma, yorumlamadan görme özgürlüğü. Somut Sanat'ın en başından beri demokratik bir sanat olarak tasarlanması tesadüf değildir: ön bilgi - ve önyargılar - olmaksızın işler ve çalışır.
Açık kurallar ve serbest oyun arasındaki bu kutuplara uygun olarak, bu sergi de kendisine hiçbir kısıtlama getirmiyor ve Max Bill, Walter Dexel ve Verena Loewensberg gibi katı Betoncuların işlerini Ad Minoliti, François Morellet ve Alona Rodeh gibi bu ilkeye büyük bir mizahla atıfta bulunan sanatçıların işleriyle birleştiriyor. Verena Issel ve Edoardo Paolozzi gibi çalışmalarında biçim, renk, mekân ve serilik temalarına odaklanan, ancak aynı zamanda gerçek nesnelerin tasviriyle çalışan sanatçıların eserleri de seçildi.
Hepsi bu kadar da değil: Biçim ve mekânla yoğun bir şekilde ilgilenen bu sanat akımındaki birçok sanatçı, reklamcılık veya ticari sanat (Günther Fruhtrunk, Allan D'Arcangelo) ya da ürün tasarımı (Max Bill) alanında olsun, en başından beri tasarımcıdır. Sanat ve tasarım arasındaki bu arayüz, sergide örnek olarak seçilen ödünçler kullanılarak tematize ediliyor.
Sergi, Belediye Koleksiyonu'nda yer alan ve hiç de "Beton" olmayan sanatçıların eserlerini de içeren Beton Sanatı üzerine duygusal ve çağrışımsal bir hızlandırılmış kurstur.
Sanatçıların eserleri:
Josef Albers, Max Bill, Allan D'Arcangelo, Günther Fruhtrunk, Verena Issel, Verena Loewensberg, Francois Morellet, Ad Minoliti, Verner Panton, Edoardo Paolozzi, Otto Piene, Alona Rodeh ve diğerleri.